Bu sitede bulunan resimler ve dökümanlar M. Sinan Genim'e aittir ve izinsiz kullanılamazlar. Ancak gerekli izin alındıktan sonra ve kaynak gösterilmek kaydıyla kullanılabilir.

Geçmişte Antalya'nın en önemli yerleşme bölgesi olan Kaleiçi, zaman içinde konut iskânının kale dışında büyümesi sebebi ile hemen hemen bütün geleneksel yerleşme bölgelerimizin başına gelen akıbete uğramış, ya terk edilmiş ya da konutlar büyük ölçüde sahip değiştirerek, daha düşük gelir grubundan kişilerin mülkiyetine geçmiştir. Bu da yapıların bakımsız ve onarımsız kalmalarına sebep olmuştur. XIX. yüzyılın son çeyreğinde yapıldığını tesbit ettiğimiz bu yapıda da aynı görüntü karşımıza çıkmaktadır. Giderek bakımsız kalan yapı büyük ölçüde tahrip olmuş, cephe sıvaları dökülmüş, dış tesirlere açık kalan ahşap taşıyıcılar ve kaplamalar tahrip olmuş. Müze sokağından yüz alan kısım ise yıkılmıştır.

Geleneksel Türk konut mimarisinde dış sofalı tipten, iç sofalı tipe geçişi örnekleyen yapının, açık sofası daha sonraları ahşap bir doğrama ile örtülmüş ve sokağa doğru eklenti bir çıkma ile odaya dönüştürülmüş, zemin katta ise odalar bölünmüş ve avlu zemini tahrip edilmişti.

Orjinal fonksiyonuna bağlı kalınarak konut olarak projelendirilen yapının planlanmasına ilke olarak esaslı müdahale etmeme prensibi ön koşul kabul edilmiş, ancak XX. yüzyıl konforunun gerekleri olan mutfak, banyo gibi hacimler ile ısıtma, klima ve aydınlatma için gerekli imkânlar yaratılmamıştır. Bunun bir gereği olarak üst kat sofası oldukça şeffaf bir doğrama ile kapatılmış, mutfak ve banyo gibi hacimler sağır duvarların bulunduğu iç kısımlara alınmıştır. Isıtma ve klima için tavan yanları kullanılmış, endirekt aydınlatma seçilerek, pasalı tavanların zedelenmesi önlenmiştir. Özellikle zemin kat avlusunda çevre konutlar örnek alınarak yapılan çakıllı döşeme Antalya için yeni bir örnektir.